HAKANASA – De schoonheid van vergankelijkheid

In Japan leerde ik iets dat me sindsdien altijd is bijgebleven: schoonheid zit niet in wat blijft, maar in wat verdwijnt.

Het Japanse woord hakanasa laat zich moeilijk vertalen. Het betekent iets als: vergankelijkheid, kwetsbaarheid, vluchtigheid. Maar het is méér dan dat, het is een gevoeligheid voor de melancholische schoonheid van dingen die tijdelijk zijn.

Kersenbloesems bijvoorbeeld. Ze bloeien maar één week per jaar, en juist dat maakt ze zo geliefd. De lucht vol zachte blaadjes, het weten dat ze zo weer weg zullen zijn; dat is hakanasa. Of de rode esdoornbladeren in de herfst die één regenbui verwijderd zijn van de grond.

Maar hakanasa zit niet alleen in de natuur. Het zit ook in een glimlach die je vangt op het juiste moment. Een laatste blik. Een geur die je ergens aan herinnert. Een kind dat ineens geen peuter meer is.

In het Westen voelen we ons vaak ongemakkelijk bij vergankelijkheid. We willen vasthouden, bewaren, verlengen. Maar in Japan wordt juist het tijdelijke gekoesterd. Niet ondanks, maar dankzij het feit dat het voorbijgaat.

Sinds ik dat heb gevoeld, probeer ik vaker stil te staan bij die kleine, vluchtige momenten. Niet om ze vast te houden, maar om ze echt te zien. Voor ze verdwijnen.

#wereldwijs #hakanasa #vergankelijkheid #japanseinspiratie #leveninhetnu #mindfulness #zen #deVlietendeWereld #wabisabi #momentenvangrijpen