Mehmet: Van Koerdische en Turkse Wortels naar een Nederlandse Identiteit

Wie: Mehmet Yılmaz, 46 jaar

Geboren in:  Adana, Turkije

Woont nu in:  Amstelveen, Nederland

ROOTS

Mijn moeder is Koerdisch en mijn vader Turks. De familie van mijn vader komt uit de Kaukasus en was altijd een hardwerkende boerenfamilie. Ze stonden om vier uur ’s ochtends op om de koeien te melken, yoghurt te maken en de dagelijkse klusjes te klaren. Helaas stierf mijn grootvader aan vaderszijde al op zijn vijfenvijftigste, doordat asbest in de muren van zijn huis aanwezig was.

Aan moederskant was mijn Koerdische grootvader een man van aanzien. Hij bezat een eigen hotel, een benzinestation en meerdere restaurants. Maar nadat hij garant had gestaan voor een vriend, verloor hij alles. Uit schaamte verhuisde hij met zijn vrouw en zes kinderen naar Adana, waar hij als vrachtwagenchauffeur begon te werken.

Mijn vader, een Turk, trad in dienst bij hem en werd uiteindelijk als een zoon behandeld. Op een gegeven moment bood mijn grootvader hem de kans om een van zijn dochters als bruid te kiezen. Omdat mijn tante al studeerde, viel de keuze op mijn moeder, die toen veertien was. In datzelfde jaar werd mijn oudste zus geboren; ik kwam ter wereld toen mijn moeder zestien was. In totaal kregen zij vier kinderen. Mijn vader werkte onvermoeibaar door en ondersteunde zo het hele gezin van mijn grootvader.

VAN TURKIJE NAAR NEDERLAND

Mijn Koerdische grootvader leerde perfect Turks spreken, zonder accent – een belangrijke vaardigheid in een land waar het niet gewaardeerd wordt om Koerdisch te spreken. Hij hechtte enorm veel waarde aan onderwijs. Hij vond dat al zijn kinderen en kleinkinderen moesten studeren, en dankzij hem hebben we nu dokters, ingenieurs en andere professionals in de familie. Ik ging Bedrijfskunde en management studeren aan de Universiteit van Ankara.

Mijn vader woonde inmiddels in Nederland en werkte daar als vrachtwagenchauffeur. Maar hij had ons niet laten overkomen, wij zaten nog in Turkije. Daarom besloot ik na mijn studie om in Nederland verder te studeren, zodat ik mijn moeder en zussen kon laten overkomen. Ik ging Bedrijfskunde en management in Amsterdam studeren, en omdat mijn vader helemaal in Oss woonde, vond ik plek in een studentenkamer in een slaapzaal.

Omdat ik als enige een internetverbinding had aangelegd, kwamen vrienden en bekenden regelmatig daarvoor langs op mijn kamer. Zo kwam ook een Nederlands meisje steeds vaker op mijn kamer langs. Ik nam haar mee naar mijn familie toen het een Turkse feestdag was, en mijn moeder vond haar meteen sympathiek. Ze zei: “Als je met haar wil trouwen, ga je gang!” Zo trouwden we en kregen twee zonen.

IDENTITEIT

Ik spreek geen Koerdisch, want dat heb ik nooit geleerd. Het werd alleen binnen de kring van mijn moeders familie gesproken, niet met ons. Ik vind het overigens onzin dat je als Koerd geen kansen hebt in Turkije, zo lang je maar Turks spreekt heb je dezelfde kansen. Toch zijn er wel familieleden van me die hun Koerdische afkomst ontkennen.

Met mijn zonen spreek geen Turks, omdat zij opgroeien in Nederland en Nederlands hun moedertaal is. Ik wil dat zij kennismaken met alle religies – de Koran, de Bijbel, de Thora – zodat zij zelf kunnen kiezen. Maar bovenal geloof ik in de wetenschap.



Ik voel me Turks, maar ik heb ook een stukje Nederlands in mij. Mocht Nederland ooit worden aangevallen, dan zal ik als eerste opstaan om voor dit land te vechten.