Rodrigo - 'Ik ontdekte dat ik niet Rodrigo ben...'

Wie: Rodrigo van Rutte, 44 jaar

Geboren: Bogotá, Colombia

Woont in:  Almere

ROOTS

Mijn moeder groeide op in het binnenland van Colombia en had een zware jeugd. Als meisje werd ze niet gewaardeerd, want haar broers konden harder op het land werken en kregen daardoor alle kansen. Haar moeder, veel jonger dan haar vader, kon niet voor haar opkomen. Toen mijn moeder al een dochter had, vertrok ze naar de stad om te werken. Daar werd ze ongewenst zwanger, en zo ben ik verwekt. Uit schaamte bleef ze tot mijn geboorte in de stad, waarna ze me direct heeft afgestaan en terugkeerde naar haar ouders.

NEDERLAND

Ik ben nauwelijks in het kindertehuis geweest; de dag na mijn geboorte ben ik door mijn Nederlandse ouders geadopteerd en begon de adoptieprocedure, die twee en een halve maand duurde. In deze periode zat ik in een pleeggezin. Mijn Nederlandse ouders wilden graag kinderen en vanwege een steeds vollere wereld vonden zij adoptie een mooi alternatief. Ze hadden toen zij mij adopteerden al een eigen dochter van twee en half jaar. Ik behield mijn Colombiaanse vóórnaam, kreeg mijn achternaam als twééde voornaam en vervolgens natuurlijk een Nederlandse achternaam. Ik ben opgegroeid in Schiedam, in een warm gezin waar emoties bespreekbaar waren. Mijn Nederlandse moeder heeft wat Indische trekken waardoor mensen meestal dachten dat ik haar eigen kind was.

ZOEKTOCHT

Op mijn zesentwintigste begon ik via een rootsbureau samen met mijn Nederlandse ouders, en op basis van mijn geboorteaangifte, de zoektocht naar mijn Colombiaanse moeder. Ik ontmoette haar tijdens een rootsreis, maar terug in Nederland voelde het niet goed, alsof ze niet echt mijn moeder was. Ik deed een DNA-test en mijn gevoel klopte. Zij vond het heel jammer en wilde graag nog een DNA-test doen, maar ook die test wees uit dat zij niet mijn Colombiaanse moeder was.

Het rootsbureau reageerde nauwelijks op mijn bevindingen, dus begon ik zelf te zoeken. Ik ontdekte dat een jongen, die met mij op dezelfde vlucht naar Nederland was gekomen, een dag na mij in hetzelfde ziekenhuis was geboren. Via social media vond ik zijn Nederlandse moeder. Hij had zich nog niet met zijn adoptie beziggehouden, maar was toch zo welwillend om een DNA test te doen. En de uitslag? De Colombiaanse vrouw die het rootsbureau aan mij had gekoppeld, bleek zijn moeder te zijn.

Uiteindelijk heb ik met zijn adoptiepapieren mijn Colombiaanse moeder kunnen vinden en Spoorloos heeft deze ontmoeting in beeld gebracht. Dat was een heel emotioneel moment. Mijn Spaans is niet perfect, maar ik communiceerde met haar op een andere manier: via energie en gebaren. Misschien is dat onze bloedband. Omdat ik bij mijn geboorte verwisseld ben is zelfs mijn naam niet echt van mij: mijn naam is eigenlijk Eduardo en niet Rodrigo.

Mijn streven is om eens in de drie jaar Colombia en mijn Colombiaanse moeder te bezoeken. Ik vind het heel fijn om naar Zuid-Amerika te gaan, maar ik moet mezelf er ook toe zetten. Het is geen vakantie: vanwege het cultuurverschil en de taalbarrière vergt het veel energie. 

Ik heb haar nu zes keer ontmoet en heb ook contact met mijn halfzus en haar twee kinderen. Vooral met mijn neefje, die twintig is en al veel te snel volwassen moest worden. Hij heeft de militaire school afgerond en zit nu op de politieacademie. Hij groeit op tussen vrouwen en ziet mij als een soort vaderfiguur. Wij hebben allebei het gemis dat we niet bij onze vader opgroeien.

MIJN BROER

Tijdens mijn derde bezoek vertelde mijn Colombiaanse moeder dat ze een jaar vóór mij nóg een zoon had afgestaan. Ik had dus nog een halfbroer! Mijn moeder en ik gingen samen naar de kinderbescherming, want zij had geen rechten meer, maar ik had wel het recht om hem te zoeken en ik heb hem gevonden.

Hij groeide op in Michigan, in een Amerikaans regenbooggezin, waarin alle kinderen bewust geadopteerd zijn. Hij toont weinig interesse in zijn adoptie en zijn Colombiaanse afkomst. Misschien verandert dat ooit. We hebben nu regelmatig contact via social media. Ik hoop hem in ieder geval een keer te ontmoeten.

INHEEMSE SENSITIVITEIT

Ik ben altijd een mensen-mens geweest en ben altijd nieuwsgierig naar anderen. Tot mijn middelbare school had mijn leven een bepaalde continuïteit, maar daarna werd ik overspoeld door indrukken. Leren ging traag, ik was enorm gevoelig voor alles om me heen.

Na mijn middelbare school werkte ik zeventien jaar als host en entertainer. Ik ontmoette heel veel mensen, moest improviseren, flexibel zijn en kon met iedereen overweg: van BN’ers tot de koning en koningin. Tijdens de lockdown kon ik dat werk echter niet meer doen, en volgde ik de verkorte MBO opleiding Persoonlijke begeleider van Specifieke doelgroepen. Daarna ging ik werken met daklozen en gehandicapten en merkte ik hoe makkelijk en intuïtief contact maken voor mij is; dat was me ook al eerder op school en bij mijn Colombiaanse moeder opgevallen. Dat bracht me op een zoektocht naar mijn sensitiviteit, een reis waar ik nog steeds mee bezig ben. Op dit moment doe ik de HBO opleiding Verpleegkunde.

IDENTITEIT

Lange tijd voelde ik me Nederlands. Dat veranderde al toen ik naar Rotterdam verhuisde en helemaal in Amsterdam. Hier voel ik me meer verbonden met mensen met een migratieachtergrond. Collega’s met een Turkse, Marokkaanse of Surinaamse achtergrond activeren bij mij andere karaktereigenschappen en halen andere kanten van mij naar boven.

Ik voel me betrokken bij wat er in Nederland en de wereld gebeurt. De opkomst van de PVV, de toenemende polarisatie, hoe er naar migranten en buitenlanders wordt gekeken: het raakt me.

Ik voel me ook verbonden met andere geadopteerden. Eerst dacht ik dat dit alleen gold voor diegenen die ook uit Colombia komen, maar die connectie blijkt universeler. Daarom interview ik vier keer per jaar geadopteerden om hun verhalen te delen.

Soms denk ik, laat het maar los, of ik me nou wél of niet Nederlands voel. Een vriend zei ooit: “Is er iemand die ernaar vraagt? Je mag zijn wie je bent. Je hoeft geen verantwoording af te leggen.” Maar voor mij is het belangrijk, omdat het geadopteerd zijn toch een onderdeel van mijn identiteit is.



#Adoptie #Identiteit #Roots #Geadopteerd #Zoektocht #VerwisseldBijGeboorte #WieBenIk #Zwerfkeien