SHŌGANAI – DE KUNST VAN AANVAARDEN

Na Tawakkul, het vertrouwen in de stroom van het leven, volgt Shōganai (しょうがない). Dit Japanse begrip staat voor de kunst van aanvaarden wat onderweg op je pad komt. Soms doen we alles wat we kunnen, maar blijven er dingen die we niet kunnen veranderen. Shōganai herinnert ons eraan dat als iets nu eenmaal zo is, we er maar beter het beste van kunnen maken.

Toen ik in Japan woonde, hoorde ik vaak Shōganai. Letterlijk betekent het: "Er is niets aan te doen", maar het is geen ontmoedigend of wanhopig woord. Integendeel, het is een houding van acceptatie. Niet om op te geven, maar om rust te vinden in wat onvermijdelijk is.

Ik begreep pas echt de kracht van Shōganai toen mijn oudste zoon Kaio op tienjarige leeftijd de diagnose diabetes type 1 kreeg.

Natuurlijk was er verdriet; het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegzakte toen ik het hoorde. Van de ene dag op de andere werd hij afhankelijk van insuline, en voor de rest van zijn leven was mijn kind chronisch ziek.

Natuurlijk brak mijn hart, bij het zien van mijn mannetje, zo mager, dat daar in dat ziekenhuisbed lag. Hij wilde zo graag eten, maar het mocht nog niet. En die eerste maaltijd, een boterham met kaas, zullen we nooit vergeten. Toen we daarna in het ziekenhuis naar beneden mochten, zodat hij iets verpakt kon uitkiezen om zelf de koolhydraten te tellen, keek hij me aan en zei: "Mama, het is niet zo erg hoor, ik voel me nu eigenlijk net een professor." En ik moest mijn tranen wegslikken...

Uiteraard zijn er nachten geweest dat ik gehuild heb, als ik maar niet kon slapen omdat hij te hoog zat en ik, voordat hij de insulinepomp kreeg, elk half uur weer zijn bloedsuiker moest checken. Ik was wanhopig toen ik mijn baan kwijtraakte, omdat ik me door te weinig slaap niet meer kon concentreren. Ik was boos toen zijn basisschool aangaf niet in te grijpen als er iets was; dan moest ik zelf maar komen, anders waren zij aansprakelijk. En ik voelde me alleen, omringd door onbegrip. Met de vele nutteloze opmerkingen, zoals dat ik hem vast teveel suiker had gegeven, want diabetes type 1 wordt nog steeds door velen niet begrepen.

Maar we konden het niet veranderen, dus konden we er maar beter het beste van maken. En dat deed hij: Kaio begon zelfs zijn eigen diabetes wearables te ontwikkelen. Zoals hij zelf zei: when life gives you lemons, make lemonade. 🍋

Of het nu gaat om een plotselinge regenbui, een gemiste kans, of een levenslange ziekte: Shōganai moedigt ons aan om te beseffen dat sommige dingen buiten onze controle liggen. Het is niet jouw schuld. In plaats van te blijven hangen in frustratie, helpt het je om verder te gaan.

Ik leerde het toen, en elke dag opnieuw herinnert het leven me eraan. Shōganai is geen berusting, maar het besef dat we niet alles hoeven te dragen. In die aanvaarding schuilt juist rust en veerkracht. 🌿✨

#Shōganai #しょうがない #JapanseWijsheid #Levenslessen #Loslaten #Acceptatie #BewustLeven #InnerlijkeRust #Veerkracht #Wereldwijs #Zwerfkeien #Mindfulness #RustEnBalans #SlowLiving #Zelfgroei #Aanvaarding #Inspiratie #LemonadeMoment #KaioDiaWearables