Van India naar Nederland: Dhanush' Reis, Identiteit en Zoektocht naar Thuis
Ontworteld, uit India
Wie: Dhanush Dinesh, 38 jaar
Geboren: Trivandrum, Kerala, India
Woont in: Wageningen, Nederland
ROOTS
Ik ben opgegroeid in Trivandrum, maar mijn ouders kwamen daar niet vandaan. Mijn vader kwam uit Calicut, mijn moeder uit Kollam. Trivandrum voelde nooit als thuis. In de weekenden was ik meestal bij mijn grootouders, in hun grote landhuis in Kollam. Daar bracht ik veel tijd door, vooral buiten. Ze hadden een enorme tuin met bananenbomen, kokospalmen en een grasveld waar ik cricket speelde. Ze hadden een hond, kippen, drie eenden en meerdere vijvers, waar mijn grootvader en ik vissen voor kochten, zoals goudvissen en karpers. Hier voelde ik me verbonden met de aarde. Ik was altijd met mijn handen in de aarde en hielp mee met planten.
Mijn grootmoeder kwam uit een familie die handelde in cashewnoten - Kollam stond toen wereldwijd bekend als dé Cashewstad. Mijn grootvader was al met pensioen, maar hij had een indrukwekkende carrière gehad als hoofdinspecteur van bosbeheer, waarbij hij ook verantwoordelijk was voor de natuurreservaten. Na zijn pensioen leefde hij een eenvoudig leven; hij tuinierde en maakte zelf schoon. Samen plantten we mangobomen in de tuin. Mangobomen hebben tijd nodig om vruchten te dragen, soms wel zestien jaar, maar vlak voordat mijn grootouders stierven, hebben ze de eerste mango’s kunnen proeven. Als ik ergens wortels heb gehad, dan was het daar, in Kollam, in het landhuis van mijn grootouders.
VERTREK
Na mijn studie in Chennai en Coimbatore vertrok ik in 2009 naar Schotland om daar Carbon Management te studeren. Het was een spannende stap, want ik moest er een lening voor afsluiten. Schotland voelde meteen als thuis. In India hadden mensen me gewaarschuwd voor de kou en voor een mogelijke cultuurschok, maar dat heb ik nooit zo ervaren. Ja, het was koud, maar de samenleving was er open, zonder de hypocrisie die ik in India vaak voelde. Daar zijn er zoveel sociale regels en is iedereen continu bezig om te kijken wat je doet. In Schotland kon in gewoon mezelf zijn en mijn eigen weg vinden.
Op mijn derde dag in Schotland ontmoette ik een Italiaanse vrouw. We werden verliefd en trouwden na drieënhalf jaar. Trouwen voelde als het proberen om nieuwe wortels te maken, een eigen familie te creëren. Ik voelde me erg verbonden met haar, en ook met Italië en haar familie in Rome. Ze is een paar keer meegegaan naar India om mijn familie te ontmoeten, toen mijn grootouders nog leefden.
Na mijn studie werkte ik een jaar voor de United Nations in Beijing, China, en daarna ongeveer acht maanden in Bangkok, Thailand. Toen mijn vrouw haar PhD afrondde, kreeg ze een baan aan de universiteit in Oxford. We woonden daar vijf jaar, en ik werkte als gastonderzoeker aan de universiteit.
Vervolgens kwam ik naar Nederland voor een onderzoeksprogramma aan de Universiteit in Wageningen. Ik behaalde mijn PhD in Utrecht en begon in januari 2022 mijn eigen bedrijf Clim-Eat, omdat ik gefrustreerd was over het langzame tempo van veranderingen.
Nederland voelt, net als Schotland, als een open samenleving. Mensen zijn hier vriendelijk, ruimdenkend en intelligent. Tegelijkertijd ervaar ik de Nederlandse maatschappij ook als gesloten. Het is moeilijk om echt onderdeel te worden van de gemeenschap en bij mensen thuis te worden uitgenodigd. Mijn theorie is dat veel Nederlanders hun vrienden al in hun jeugd maken, waardoor het lastig is om hier op latere leeftijd echte vriendschappen op te bouwen.
IDENTITEIT
Ik worstel met het begrip nationaliteit. Ik ben geboren in India, heb een Brits paspoort en woon in Nederland - wat ben ik dan? Ik voel me niet helemaal Indiaas. Ik ben nog steeds aan het onderzoeken wat ik ben.
Socrates zei ooit: “Ik ben een wereldburger.” Zo wilde ik mezelf ook altijd zien, maar Covid heeft dat veranderd. Ik ben een Expat, en de Expat-wereld is vluchtig. Theresa May zei: “A Citizen of the World is a Citizen of Nowhere” Tijdens de lockdowns voelde ik dat heel sterk. Hoe kun je een wereldburger zijn als je nergens naartoe kunt? Tegenwoordig ben ik dus in de war. Ik ben zeker ontworteld, en de plek waar ik ooit mijn wortels voelde, in het huis van mijn grootouders, bestaat niet meer. Ik hoop dat ik uiteindelijk weer ergens wortel zal schieten.
Het oorspronkelijke interview was in het Engels en is vertaald naar het Nederlands.
๏ปฟ
#Zwerfkeien #Identiteit #Wereldburger #Inspiratie #PersoonlijkVerhaal #India
