De Verliefde Japanner

De Verliefde Japanner

Wie:  Hisao Otsuka, 75 jaar

Geboren:  Hakodate, Hokkaido, Japan

Woont in:  Frankfurt, Duitsland

 

ROOTS


Ik ben geboren in Hakodote, op het noordelijke eiland Hokkaido. Dat gebied werd vroeger bewoond door de Ainoe, de oorspronkelijke bevolking van Japan. Mijn ouders waren beiden kapper en runden een kapperszaak aan huis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte mijn vader als kapper voor het leger, hij heeft Japan nooit verlaten. Hokkaido staat bekend om zijn strenge winters, met dikke pakken sneeuw. Mijn jeugd was geïsoleerd; we woonden afgelegen, er gebeurde weinig, en ik bracht de meeste tijd thuis door.


Na mijn middelbare school vertrok ik naar Tokio om Maatschappelijk Werk te studeren. Toen ik eind twintig was, werkte ik als medicus bij de Japanse Zelfverdedigingstroepen, de opvolger van het Keizerlijke Leger na de Tweede Wereldoorlog. Daarna werkte ik als maatschappelijk werker.


Pas op mijn 52e ontmoette ik mijn vrouw, een Koreaanse. Mijn familie had veel moeite met ons huwelijk omdat mijn vrouw niet Japans is, en uiteindelijk leidde dat tot een breuk met hen. We vestigden ons in Yokohama, maar na de grote aardbeving en tsunami van 2011 wilde mijn vrouw graag Japan verlaten. 


KOREA


In 2020 ging ik met pensioen, en besloten we naar Zuid-Korea te verhuizen. Dat bleek echter geen gemakkelijke keuze. De coronapandemie was in volle gang en ik kreeg daarom slechts een visum voor drie maanden. Bovendien was president Moon Jae-in destijds aan de macht, en onder zijn regering waren de verhoudingen tussen Korea en Japan extreem gespannen. Korea was ooit een kolonie van Japan. Veel Koreanen dragen de pijn van de koloniale geschiedenis nog met zich mee, en dat is nog steeds merkbaar in hun houding.


Mijn vrouw heeft in Korea een speciale status vanwege haar vader, die in de Koreaanse Oorlog vocht en toen is verdwenen. Dankzij haar status kreeg ik uiteindelijk een verblijfsvergunning. Toch vond ik het leven in Korea zwaar. De taal is moeilijk voor me, en ik voelde me vaak bekeken. Mensen staarden naar me vanwege mijn Japanse uiterlijk en manier van kleden.


DUITSLAND


Omdat de zonen van mijn vrouw inmiddels in Frankfurt woonden, besloten we in mei vorig jaar [2024] daarheen te verhuizen. Duitsland voelde direct anders. Er wonen mensen van allerlei nationaliteiten, en mijn Japanse afkomst valt hier niet op. Ook qua mode is er meer variatie dan in Korea, wat ik prettig vindt. Hier maakt het niemand uit dat ik Japans ben en mijn vrouw Koreaans, we kunnen gewoon onszelf zijn. Ik ben nu hard bezig om de Duitse taal te leren.


IDENTITEIT


Ik voel me niet echt Japans meer, mijn vrouw noemt me vaak een ‘vreemde Japanner.’ Sinds de breuk met mijn familie heb ik het gevoel dat ik geen wortels meer heb. Ik ben ontworteld en zie mezelf nu meer als een wereldburger.


Het oorspronkelijke interview was in het Japans en is vertaald naar het Nederlands.




#Zwerfkeien #LiefdeOverGrenzen #Identiteit #Culturen #Thuis #Ontworteld #PersoonlijkVerhaal #Valentijnsdag

Zonder woorden luisteren
15 mei 2025
Mijn grootmoeder vluchtte uit het oude Tsaristische Rusland, mijn grootvader ontmoette haar in Parijs toen hij op verlof was uit Nederlands-Indië. Wat hen verbond, was iets onzichtbaars: een stille gevoeligheid. Zonder woorden aanvoelen wat de ander nodig heeft. En zo leerde ook ik zonder woorden te luisteren. Later vond ik dezelfde verfijnde stilte terug in India, Istanbul, Japan en Korea. Over de kracht van aanvoelen en luisteren met je hart.
Groeien begint met de moed om naar binnen te kijken
13 mei 2025
Tijdens mijn tijd in Japan leerde ik over Naikan: zacht en eerlijk naar jezelf kijken — niet om te oordelen, maar om te begrijpen. Later ontdekte ik dankzij een Marokkaanse broeder dat ook in de islamitische traditie een soortgelijk pad bestaat: Muhasaba. Twee werelden, één wijsheid: groeien begint met de moed om naar binnen te kijken.
geรซmigeerd
30 april 2025
Met een Indonesische betovergrootvader die naar Nederland emigreerde, emigreerde Iris zelf naar Parijs en uiteindelijk naar Brazilië.
De kracht van volhouden
28 april 2025
In Istanbul leerde ik over Sabr: geduld, vertrouwen en kracht, ook als de weg zwaar is. Tijdens mijn tijd in Japan ontdekte ik Ganbaru: onverzettelijk doorzetten, zelfs wanneer alles tegenzit. Jaren later, nadat mijn zoon de diagnose diabetes type 1 kreeg, begreep ik pas écht hoe diep deze wijsheden in je dagelijks leven kunnen wortelen. Twee werelden, één boodschap: moed is soms zacht en stil, maar o zo sterk. ๐ŸŒฟ
Portret van Mirjam Rampersad, op zoek naar haar Surinaamse roots
26 april 2025
Mirjam Rampersad groeide op zonder te weten waar haar roots lagen. Geadopteerd door een streng gereformeerd gezin voelde ze zich altijd tussen twee werelden in. Pas als tiener ontdekte ze haar Surinaams-Hindoestaanse afkomst. Een verhaal over gemis, veerkracht en uiteindelijk: thuiskomen bij jezelf.
Nafs
10 april 2025
Na Dunya, de vergankelijke wereld, volgt de blik naar binnen. In de soefi-wijsheid heet dat Nafs (ุงู„ู†ูุณ) — de strijd met ons ego. Hoe vinden we rust te midden van onze eigen verlangens en onrustige gedachten?
Julia - Tussen Oost en West
10 april 2025
Julia groeide op in communistisch Rusland, in een zomerhuis vol herinneringen aan familie, eenvoud en verbondenheid met de natuur. Maar toen het systeem viel, verloor haar Indonesische vader zijn bevoorrechte positie. Als politieke vluchteling belandde het gezin in Nederland, met niets meer dan hoop op een nieuw begin.
WU WEI โ€“ DE KRACHT VAN MEEBEWEGEN
7 april 2025
Wu Wei (็„ก็‚บ), een taoïstisch principe, leert ons mee te bewegen met de stroom van het leven. Soms bereik je meer door niet te forceren, maar door los te laten en het natuurlijke verloop te volgen.
When life gives you lemons
5 april 2025
Shลganai (ใ—ใ‚‡ใ†ใŒใชใ„) staat voor de kunst van aanvaarden wat onderweg op je pad komt. Toen mijn oudste zoon op zijn tiende de diagnose diabetes type 1 kreeg, werd Shลganai onze manier om het leven leefbaar te maken. We konden het niet veranderen, dus konden we er maar beter het beste van maken.
๐“๐ฎ๐ฌ๐ฌ๐ž๐ง ๐ˆ๐ซ๐š๐ง ๐ž๐ง ๐ก๐ข๐ž๐ซ โ€“ ๐ก๐ž๐ญ ๐ฏ๐ž๐ซ๐ก๐š๐š๐ฅ ๐ฏ๐š๐ง ๐ž๐ž๐ง ๐ฏ๐ฅ๐ฎ๐œ๐ก๐ญ๐ž๐ฅ๐ข๐ง๐ 
21 maart 2025
Van de voet van de Damavand tot de straten van Alkmaar. Damavand groeide op in Iran, waar hij werd meegezogen in de revolutie en later moest onderduiken voor de geheime dienst. Toen de dreiging steeds dichterbij kwam, vluchtte hij in stilte via de bergen naar Turkije, en bouwde uiteindelijk een nieuw bestaan op in Nederland. Een leven als vluchteling, maar bovenal als zoon, vader, vriend.
Meer posts